De verrijzenisverhalen in Lucas 24

Door Paul Kevers in EZRA Bijbels tijdschrift 9: maart 2011

Geselecteerde fragmenten

Het laatste hoofdstuk van het Lucasevangelie bevat drie paasverhalen: het bezoek van de vrouwen aan het graf (24,1-12), het Emmaüsverhaal (24,13-35) en de verschijning van Jezus aan ‘de elf’ (24,36-53). Het eerste verhaal heeft Lucas gemeenschappelijk met Marcus en Matteüs, maar hij heeft er eigen materiaal aan toegevoegd. De twee andere verhalen zijn eigen aan Lucas. Bovendien heeft hij de drie verhalen verbonden tot één compositie.

[..]

Hetzelfde geldt voor de instantie van wie de getuigen de boodschap vernemen. De vrouwen horen ze van twee engelen. De Emmaüsgangers vernemen ze van Jezus zelf, maar zonder hem te herkennen. De elf horen het eveneens van Jezus zelf, die zich deze keer echter duidelijk kenbaar maakt. Hij toont hen zijn handen en voeten – met de littekens van zijn wonden: de verrezene is niemand anders dan de gekruisigde! – en eet voor hun ogen een stuk geroosterde vis op.

[..]

Het Emmaüsverhaal functioneert als scharnierverhaal. Het laat zien hoe de leerlingen tot geloof zijn gekomen. Maar Lucas denkt daarbij niet alleen aan de leerlingen, maar ook aan zijn lezers. Het valt op dat hij slechts één van de twee Emmaüsgangers bij name noemt: Kleopas (vers 18). De andere blijft anoniem. De naam van die tweede mogen we zelf invullen. Elke lezer of hoorder van het evangelie kan zichzelf zien in die andere. Het verhaal gaat dsu ook over ons.

De volledige versie van dit artikel kan u terugvinden in EZRA Bijbels tijdschrift 9: maart 2011. Dit nummer van Ezra – Bijbels tijdschrift is echter niet meer verkrijgbaar. Recentere nummers van ons tijdschrift kan u terugvinden elders op deze website.
 
Leden van de Vlaamse Bijbelstichting krijgen het recentste nummer van EZRA om de drie maanden gratis opgestuurd.
→ Ontdek alle voordelen van het VBS lidmaatschap.