Bijbelgroepen te Geel en te Mol

Door L. Zaman in VBS-Informatie 5 (1974) nr. 2, 7-8

Einde 1972 vroeg p. F. Cornelissen, godsdienstleraar aan de Europese school van het Atoomcentrum te Mol, mij een groep van belangstellenden voor de Bijbel te begeleiden. Het ging om een groep leraars en bekenden uit zijn omgeving. Ongeveer twee maanden later stelde G. Van Dijck, onderpastoor te Geel, SinteDimpna mij eenzelfde vraag ten gunste van een groep uit zijn parochie. S. Lamberigts was bij hen een voordracht komen houden die blijkbaar succes kende, want nu wilden zij zelf meer de Bijbel gaan lezen. Hier ging het ook om enkele mensen uit het onderwijs, maar toch ook enkele anderen waaronder ook huismoeders.

Tegenover beide aanvragen stond ik wat gereserveerd: buiten de gewone seminarieopleiding had ik geen exegesis gestudeerd. Wel had ik steeds grote waarde gehecht aan het gebruik van de Bijbel in mijn persoonlijk geestelijk leven, in de predikatie, en mij daarom steeds zoveel mogelijk getracht te vervolmaken op dit gebied door persoonlijke studie.

Een eerste ontmoeting met beide groepen werd opgevat, niet als voordracht, maar als kennismaking en overleg hoe men de zaak zou opvatten. Men zag in dat mijn tussenkomst slechts van tijdelijke aard kon zijn, en dat men er dus in de eerste plaats voor diende te zorgen na een zekere tijd zelf met de groep voort te kunnen werken. Bovendien zou men toch elk in zijn eigen leven met de Bijbel moeten zien verder te komen. Om deze redenen voelde men de nood aan zo vlug mogelijk een methode te leren de Bijbel te benaderen zoals het hoort. Ik heb mij bij die gelegenheid de leden er op gewezen dat het aanleren van een goede methode nogal wat inspanning zou vragen. Ze zouden zelf de tekst moeten durven onder ogen nemen, en met aandacht en zorgvuldigheid de juiste gedachte zien te achterhalen van de schrijver. Ze zouden er de nodige tijd moeten voor nemen, en zeer regelmatig, zo mogelijk dagelijks zich op de samenkomsten voorbereiden. De teksten zouden lang niet altijd direkt in hun leven gaan functioneren, de betekenis zou dikwijls duister kunnen blijven. Toch zegden de mensen dat ze er dit wel voor over zouden hebben.

Men sprak ook samen af iedere samenkomst met een gebedsmoment te beginnen. Men wilde op de eerste plaats bij het lezen openstaan voor Gods openbaring, voor Zijn woord. Hier is een gelovige luisterende houding de eerste vereiste. Studie en onderlinge discussie zag men wel als belangrijk, maar als hulpmiddel voor die gelovige beluistering van Gods Woord.

Zo komt men in beide groepen nu iedere maand samen, meestal telkens bij een ander lid om zo mogelijk het gezin van dat lid wat mee in de beweging te betrekken. Tot nu toe, blijven de meesten goed komen, hoewel er vanzelfsprekend wel eens afwezigen kunnen zijn of anderen die na een tijd definitief moeten opgeven. Wonderwel komen er dan toch anderen in de plaats. Beide groepen zijn nu, na een goed jaar werken talrijker dan bij het begin. Men vergadert tenvolle twee uren, maar nooit veel langer.

Bij het einde van de vergadering die om de maand wordt gehouden, spreekt men reeds af waneer de volgende vergadering zal gehouden worden en men bepaalt zelf een onderwerp. In de groep van Mol gaf men lange tijd de voorkeur aan het Nieuwe Testament. Herhaaldelijk ondervond men dat een goede lezing toch ook een zekere kennis van het Oude Testament veronderstelt, zodat men nu stilaan ook naar het Oude Testament begint te grijpen. In de groep Geel daarentegen begon men met het Oude Testament. Men leerde de verschillende literaire genres onderscheiden. Men nam telkens daarvoor een typisch boek in zijn geheel. Sinds enkele maanden benaderen ze meer de Bijbel verticaal: een thema wordt gevolgd zoals het zich ontwikkelt doorheen heel de Bijbel. Zo handelde men in de Vasten de zonde in de Bijbel.

Ik ben tot de vaststelling gekomen dat niet alleen de groepen nogal wat inspanning moesten doen om het vol te houden. Voor mijzelf betekent het ook een zekere inzet. Lectuur en voortdurende studie zijn een noodzaak. Ik heb het gevoel dat ik samen met de groepen een soort bekering doormaak naar de Bijbel toe. En bekering kost altijd moeite. Als we in den beginne dachten dat de Bijbel maar een vreemd boek is dat door allerlei van ons leven en tijdsgebeuren is weggegroeid, beginnen wij nu eerder te denken dat wij het zijn die van de Bijbel zijn weggegroeid en dan ook wel verplicht zijn terug aansluiting te zoeken bij de wortel die ons heeft voortgebracht en zonder dewelke wij niet kunnen leven.

ezra19Dit artikel verscheen in het voormalige VBS-Informatie. In 2009, bij het begin van de 40ste jaargang, kreeg het blad een nieuwe vormgeving. Sindsdien verschijnt het onder de naam Ezra – Bijbels tijdschrift.
→ Bekijk de recentste nummers van Ezra – Bijbels tijdschrift.
 
Leden van de Vlaamse Bijbelstichting krijgen het recentste nummer van EZRA om de drie maanden gratis opgestuurd.
→ Ontdek alle voordelen van het VBS lidmaatschap.

 

Reacties zijn afgesloten.