Bijbelgroepen en Jesaja
Door Stany d’Ydewalle in VBS-Informatie 2 (1971) nr. 3, 2-3
Zit er nog muziek in bijbelgroepen? Hoe moet men te werk gaan als men een bijbelkring wil oprichten? Wij laten deze vragen beantwoorden door iemand die het met een studentenpubliek probeerde, vertrekkende vanuit het Oude Testament, onder andere vanuit de profeet Jesaja. Daarna stellen we u enkele meestal Nederlandstalige werken voor, die ook u op weg kunnen helpen om met de lezing van de profeet Jesaja van wal te steken.
Ervaringen met bijbelgroepen
Voor een bijbelgroep in strikte zin komen alleen deze mensen in aanmerking die de bijbel op zich de moeite waard vinden om ter hand genomen te worden, en die bereid zijn daartoe in een bepaalde periode, tijd en aandacht voor vrij te maken. Men gaat ervan uit dat men in en door de bewaarde teksten levende mensen, een volk, kan leren kennen, wier eigen geloofservaring voor ons onvervanqbaar is.
Een bijbelgroep is dan ook allereerst een studiegroep. Thuiskomen in een verre wereld vraagt heel wat informatie i.v.m. taal, beelden, gebruiken, sociale en economische toestanden… Pas dan gaan figuren als Mozes, Jesaja, Hosea echt leven. Leest men bv. Jesaja 1-12, dan kan men best – gezien het fragmentarische van deze literatuur – beginnen met enkele uitgekozen perikopen waarin men telkens een stuk van de situatie leert kennen (bv. 3, l-15: de anarchie te Jerusalem; 5,8-vv.: de sociale wantoestanden, enz.) Als men daarna, in deze contekst, de meer messiaanse profetieën plaatst (Jes.7, 10-17; 9, 1-6; 11, 1-9), dan klinken zij niet meer zo “tijdloos”. Wil men in een profetische verkondiging wat meer vinden dan “mooie beelden”, of “uitgangspunten” om iets te verkondigen, dan moet men zich kunnen inleven in de wereld waarin deze woorden geklonken hebben. De profetische boodschap voor ons is niet te vinden in woorden op zich, maar in een konkrete levenssituatie, die door profetische mensen gelovig geduld en beleefd werd. Alleen mensen kunnen aan mekaar het geloof doorgeven, “tijdloze” woorden kunnen dat niet. Jezus of Israël gedenken is: geëngageerd luisteren naar historisch-konkrete mensen.
De animator van de groep, of iemand anders uit de groep met wie men op voorhand afspreekt, zal dus steeds een uitgebreide inleiding geven op de tekst aan de hand van toegankelijke exegetische literatuur, foto’s en kaarten uit bijbelse atlassen, enz.
Langs deze confrontatie met mensen van vlees en bloed kan men soms iets van zijn eigen ervaringen beter begrijpen. Niet elke keer, maar toch dikwijls kan men zijn eigen ervaringen doorlichten vanuit wat men samen in de bijbel ontdekt heeft. Dit wordt dan een tweede moment in de bijeenkomst onder de vorm van een gesprek.
Wil dit gesprek slagen, dan is hier meer nodig dan een zeker vertrouwen en een zekere inzet tegenover elkander. Dit gesprek onderstelt ook eenzelfde luisterende houding, [onleesbaar] diemoment: men wil immers verder doordringen in wat de bijbelse mens te zeggen heeft, zich door hem laten interpelleren. (Dit is iets anders dan een religieus gesprek houden “ter gelegenheid van” of zelfs “vanuit” een bijbeltekst).
Elke bijeenkomst kan best besloten worden met een moment bezinning en gebed. De animator van de groep, of iemand met wie men bij de aanvang van de bijeenkomst afspreekt, zal daarvoor de ganse bijeenkomst mede in funktie van dit gebed moeten meemaken, zodat hij de hoofdlijnen in de vorm van enkele voorbeden kan formuleren. Vindt men deze vorm (in een bepaald geval) te moeilijk, dan kan men
gemakkelijk samen een aangepaste tekst zoeken in voor de groep bekende liederen- en gebedenbundels. Een bijbelgroep is dus steeds een bijeenkomst van gelovigen.
Wil men tot zekere resultaten komen, dan lijkt een reeks van zes, zeven bijeenkomsten, bv. van oktober tot april, een goed gemiddelte. In zo’n reeks kan men bv. Jesaja 1-12 of het boek Hosea lezen, zodat men goed de tijd heeft om in de wereld van deze profeten thuis te komen. Verloopt een bijeenkomst bv. van 20.15 uur tot 22 uur, dan zal het studiegedeelte duren tot ca. 21.15 uur, het gesprekje tot ca. 21.55 uur en het gebedsmoment een vijftal minuten.
Dit artikel verscheen in het voormalige VBS-Informatie. In 2009, bij het begin van de 40ste jaargang, kreeg het blad een nieuwe vormgeving. Sindsdien verschijnt het onder de naam Ezra – Bijbels tijdschrift.
→ Bekijk de recentste nummers van Ezra – Bijbels tijdschrift.
Leden van de Vlaamse Bijbelstichting krijgen het recentste nummer van EZRA om de drie maanden gratis opgestuurd.
→ Ontdek alle voordelen van het VBS lidmaatschap.