Bijbel en bezinning: Matteüs 13,1-9

Door Valérie Kabergs in EZRA Bijbels tijdschrift 35: september 2017

Geselecteerde fragmenten

Op die dag was Jezus het huis uitgegaan en Hij zat aan het meer. Er stroomden zoveel mensen bij Hem samen, dat Hij in een boot ging zitten, terwijl het volk allemaal op de oever stond. Hij vertelde hun veel door middel van gelijkenissen: ‘Een zaaier ging het land op om te zaaien. En bij het zaaien viel er een deel op het pad, en de vogels kwamen het opeten. Een ander deel viel op de rotsgrond, waar het niet veel aarde had, en het kwam meteen op, doordat het geen diepe grond had. Toen de zon opkwam, verschroeide het, en doordat het geen wortel had, verdorde het. Weer een ander deel viel tussen de distels, en de distels schoten op en verstikten het. Weer een ander deel viel in goede aarde en leverde vrucht op: honderdvoudig, zestigvoudig, of dertigvoudig. Wie oren heeft, moet horen.’
– Willibrordvertaling 1995

De parabels in de evangeliën werden ons toevertrouwd als geschenken. Aan ons om ze ook vandaag te openen door ernaar te luisteren en er betekenissen in te ontwaren. De zogenoemd ‘parabel van de zaaier’ is zo overbekend dat het misschien extra moeilijk is om er ons nog voldoende aan te spiegelen. Alsof het verhaal ons niets nieuws meer te vertellen zou hebben, omdat de betekenis ons al zo vaak werd verhaald. Net daarom wil ik jullie meenemen in een lezing van de tekst die mij persoonlijk met nieuwe ogen naar deze aloude parabel deed kijken.

[..]

Door een eenzijdige focus op het zonet verhaalde perspectief komt een ander belangrijk element in het verhaal echter in de schaduw te staan. Indien men enkel oog heeft voor de vruchten die het zaad van de zaaier al dan niet voortbrengt, wordt immers de weg die de zaaier aflegt uit het oog verloren. Niet enkel de tegenslagen die de zaaier ontmoet – en in het bijzonder de geringe opbrengst in verhouding tot het aangeleverde zaad – zouden in het oog moeten springen. Feit is dat de zaaier blijft zaaien. Er zit iets onvoorwaardelijks in het pad dat de zaaier bewandelt: hij blijft geven, ondanks de vaststelling dat niet al het gestrooide zaad vruchten voortbrengt. In tegenstelling tot wat men zou kunnen verwachten, raakt de zaaier niet ontmoedigd.

[..]

Het is maar door te blijven geven – ondanks tegenslag en weinig resultaat – dat de gave uiteindelijk het verlangen naar wedergave zal overstijgen en paradoxaal genoeg net om haar onbaatzuchtigheid met wederkerigheid beloond zal worden. Wanneer onvoorwaardelijke vreugde de bron is van waaruit we als mensen ten goede trachten te handelen, zal ontmoediging weinig vat op ons hebben en zal die vreugde ons uiteindelijk ook geschonken worden. Ook die hoop is een belofte die deze parabel ons wil schenken.

Dit nummer van Ezra – Bijbels tijdschrift is nog steeds verkrijgbaar. Losse nummers zijn bestelbaar voor 6 euro, incl. verzendingskosten, door overschrijving op rekeningnummer BE98 1237 7805 2493 ter attentie van de Vlaamse Bijbelstichting, met vermelding van ‘Ezra35’.

Leden van de Vlaamse Bijbelstichting krijgen het recentste nummer van EZRA om de drie maanden gratis opgestuurd.
→ Ontdek alle voordelen van het VBS lidmaatschap.